ตอนที่ผมได้ไปช่วยเก็บขึ้เลนที่บ้านแห่งหนึ่ง คุณลุงคนที่เป็นเจ้าของบ้านนี้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณป้า (ภรรยาของลุง)ให้พวกเราฟัง วันที่ 11 มิ.ค. 2554 คุณลุงมีธุระออกไปข้างนอก ลูกสาวก็ไม่อยู่ คุณปัาอยู่บ้านคนเดียว ตอนที่สึนามิเกิดขึ้น คุณป้าหนีไม่ทัน ช่วงแรกน้ำลูงขึ้นถึง 2m คุณป้าก็เลยเกาะคานบ้าน จากนั้นน้ำขึ้นอีกถึง 3m คุณป้าก็เลยเกาะเสื่อ tatami ที่ลอยขึ้นจากพื้นบ้าน คุณป้าจับ tatami ลองในน้ำตั้ง 2 ชม. วันนั้นหนาวมาก หิมะตกด้วย และเศษรถ เศษบ้านลอยมาชนเสาบ้านของคุณป้าจนหัก 2-3 เสา เกือบชนคุณป้าด้วย ในที่สุดมีคนมาช่วยคุณป้า แต่พวกคุณรู้ไหมว่าคุณป้าทรมานมากขนาดไหน ผมอยากจะชื่นชมคุณป้า แต่ต้องรู้ว่ามีหลายๆคนลอยน้ำเหมือนคุณป้าคนนี้ แต่ในที่สุดเสียชีวิต...
When I went to help clear sludge around the house, I heard a story of that house owner's wife. The day of Tsunami was happened, he and his daughter weren't home. When Tsunami occurred, mom was home alone and failed to escape. When the water level was up to 2m, she held on a beam of her house. After that water level was up to 3m, so she on tatami for 2 hours. It was very cold day and snowy. Rubbles and broken car and house pieces attacked on the pillar and broke them. But she was lucky not to hit by rubbles. If the rubbles hit her.... But can you image her fear and suffering. And we also know that there were lots of victims like her, and most of them died...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น